Beleggingskeuze
Het verstandig toewijzen van kapitaal aan langetermijnactiva is een van de meest cruciale financiële taken. Dit proces wordt vaak kapitaalbudgettering genoemd. Geld investeren in deze langetermijnactiva is essentieel om in de toekomst het hoogst mogelijke rendement te behalen. De twee componenten van een investeringskeuze zijn als volgt:
- Beoordeling van de winstgevendheid van nieuwe investeringen
- Vergelijking van het afsluitpercentage met zowel nieuwe als bestaande activa.
Er zijn uitdagingen bij het berekenen van het verwachte rendement omdat de toekomst onduidelijk is. Risico is een component waarmee rekening moet worden gehouden samen met onzekerheid. Deze risicofactor heeft een grote invloed op het geschatte rendement van de potentiële investering. Daarom is het inschatten van het risico en het mogelijke rendement cruciaal bij het beoordelen van investeringsvoorstellen.
Investeringsbeslissingen omvatten het toewijzen van kapitaal aan langetermijnactiva en beslissen hoe het opgehaalde geld te gebruiken door minder productieve en winstgevende activa te verkopen. Afgeschreven activa die geen waarde creëren afbreken en de opbrengst gebruiken om andere waardevolle activa te kopen, is een slimme zet. Bij het opheffen van dergelijke steun moet een kapitaalopportuniteitskost worden bepaald. Met behulp van deze alternatieve kosten van het vereiste rendement wordt het juiste afsluitpercentage gespecificeerd (RRR)
financieel oordeel
Het nemen van financiële beslissingen is nog een andere cruciale taak die een financieel manager moet voltooien. Ze maken weloverwogen keuzes over hoe, wanneer en waar een bedrijf geld moet inzamelen. Er kunnen veel verschillende methoden en routes worden gebruikt om fondsen te verkrijgen. Over het algemeen moet een juiste verhouding tussen eigen en vreemd vermogen worden gehandhaafd. De kapitaalstructuur van een bedrijf wordt gedefinieerd als de verhouding tussen eigen en vreemd vermogen.
Wanneer de aandelenkoers van een bedrijf het hoogst is, symboliseert dit de groei van het bedrijf en maximaliseert het de rijkdom van de aandeelhouders. Het gebruik van schuld heeft echter invloed op het risico en het rendement van een aandeelhouder. Hoewel het het rendement op het eigen vermogen zou kunnen verhogen, is het risicovoller.
Eén definitie van een gezonde financiële structuur is gericht op het maximaliseren van het aandeelhoudersrendement met het minste risico. In dit geval zou een ideale kapitaalstructuur worden bereikt, aangezien de marktwaarde van de onderneming zou worden gemaximaliseerd. Naast aandelen en schulden worden verschillende maatstaven gebruikt om de kapitaalstructuur van een bedrijf te bepalen.
Dividendkeuze
Alle bedrijven streven naar winst of een gunstig rendement. De belangrijkste taak van een financieel manager in een goede situatie is echter om te kiezen of hij alle winst aan aandeelhouders uitkeert, alle winst houdt of een deel van de winst aan aandeelhouders uitkeert terwijl de rest voor het bedrijf wordt gehouden.
De financieel manager kiest een ideaal dividendbeleid dat de marktwaarde van het bedrijf maximaliseert. Hierdoor wordt de perfecte dividenduitkeringsratio bepaald. Het betalen van maandelijkse dividenden in geval van winstgevendheid is een typische praktijk. Een andere mogelijkheid is om bestaande aandeelhouders bonusaandelen te geven.
Liquiditeitsbeoordeling
Het handhaven van de kaspositie van een onderneming is cruciaal om insolventie te voorkomen. De investering in vlottende activa is gerelateerd aan de winstgevendheid, liquiditeit en risico van het bedrijf.
Het is van cruciaal belang om voldoende geld in vlottende activa te steken om de afweging tussen winstgevendheid en liquiditeit te behouden. Omdat bestaande activa echter geen inkomsten voor het bedrijf genereren, moet er een grondige berekening worden gemaakt voordat in vlottende activa wordt geïnvesteerd.
